محمدرضا اسلامی؛ مریم بخشی؛ پرویز احمدزاده؛ محمد پاشایی
چکیده
شعر مدرن را شعر تصویر مینامند؛ زیرا یکی از جلوه های هنر شاعری در عصر معاصر، تخیل بدیع و خلق تصاویر نو همراه با کشف رابطه ای جدید بین پدیده هاست. واکاوی تصویر، جهان کوچکی از دنیای بزرگ شاعر است و پرده‌برداری از آن، پرده برداشتن از ذات و وجود هنرمند است و شیوۀ تعامل او را با این جهان نشان میدهد. تخیل عرصۀ وسیعی برای تصویر است چون در ...
بیشتر
شعر مدرن را شعر تصویر مینامند؛ زیرا یکی از جلوه های هنر شاعری در عصر معاصر، تخیل بدیع و خلق تصاویر نو همراه با کشف رابطه ای جدید بین پدیده هاست. واکاوی تصویر، جهان کوچکی از دنیای بزرگ شاعر است و پرده‌برداری از آن، پرده برداشتن از ذات و وجود هنرمند است و شیوۀ تعامل او را با این جهان نشان میدهد. تخیل عرصۀ وسیعی برای تصویر است چون در لحظه ای کوتاه، زمانی بیکران و در مکانی محدود، سرزمینی پهناور را به تصویر میکشد. در پژوهش حاضر، به علت بعضی تمایلات خاصی که خلیل حاوی، شاعر معاصر لبنانی، در تصویرگری داشته و خصوصیات تصویرهای دقیق و ملموس و عینی او را با رویکرد تحلیلی - توصیفی مورد بررسی قرار خواهیم داد تا با واکاوی مهمترین علل این ابداع شاعرانه و سازههای اصلی شکل‌دهندۀ آن، بتوانیم با فضایی که بازنمود جهان بینی و نگرش خاص این شاعر تصویرگراست، آشنا شویم. بررسی این خصیصه و کارکرد آن در شعر حاوی به‌عنوان یکی از بن‌مایه‌های شناختی در شعر عربی، انتقال دهندۀ مفاهیمی چون فلسفه زدگی، ابهام، اضطراب و سرگشتگی به مخاطب است، مسلماً کشف و بیان این شاخصه ها در فهم بهتر مضامین ژرفِ فلسفی شعر این شاعر تأثیر زیادی دارد. نیز به‌کارگیری تصویر در شعر او که اغلب نمادین و رمزآلود است، به‌عنوان محوری اصلی برای بیان بزرگترین تجربه های حسی و ذهنی شاعر مورد استفاده قرار میگیرد.
